7 Μαρτίου 2012

Ούτε το όνομά μου, Τέα Χάλο


Σήμερα, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που ο καθένας μας καλείται να κάνει σε καθημερινή βάση είναι να μην χάνει το κουράγιο του και να βρίσκει τη δύναμη να αντεπεξέλθει.
Κάθε φορά, λοιπόν, που σκέφτομαι πώς θα βρούμε το δρόμο μας μέσα από όλη αυτή την κρίση, σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει γενιά που να μην δυσκολεύτηκε,  να μην παιδεύτηκε και που να μην ζορίστηκε. Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον εμείς έχουμε πέσει στα μαλακά, γιατί ειλικρινά υπάρχουν και πολύ χειρότερα.
 
Το «Ούτε το όνομά μου» είναι η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας από τον Πόντο στις αρχές του 20ου αιώνα στην Τουρκία. Μια αναδρομή στο παρελθόν μέσα από την αφήγηση μιας γυναίκας στη δύση της ζωής της.  Ένα παιδί που γίνεται ενήλικας σε λίγες μόνο ώρες, που βλέπει πώς η ευτυχία γίνεται δυστυχία σε δευτερόλεπτα. Η σκληρή πραγματικότητα μιας εποχής, που ενώ μοιάζει να είναι τόσο μακριά έχει ωστόσο πολλά να διδάξει.
 
Ένα ασύλληπτα δύσκολο βιβλίο, όχι τόσο στη γραφή του, όσο στην αλήθεια που κρύβει και τον πόνο που περιγράφει. Ίσως ένα τέτοιο μυθιστόρημα να μην είναι το ιδεατό αυτή την εποχή. Παρόλ' αυτά όμως το να έχει κανείς μέτρο σύγκρισης στη ζωή του είναι πολύτιμος οδηγός για να βρίσκει τις ισορροπίες και ενδεχομένως την ευτυχία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: