16 Σεπτεμβρίου 2011

Η Τελευταία Διάλεξη, Randy Pausch


Ψάχνω να βρω τις σωστές λέξεις για να γράψω γι’ αυτό το βιβλίο, αλλά είναι τελικά πολύ δύσκολο, για πολλούς και διάφορους λόγους, οπότε ας τα πάρουμε απ’ την αρχή. Δεν είναι ένα μυθιστόρημα, ο συγγραφέας του δεν είναι επαγγελματίας συγγραφέας, δεν είναι ένα απολύτως ευχάριστο βιβλίο, δεν είναι ένα χαλαρό κείμενο και παρόλο που θα σας ξεγελάσει τόσο το εξώφυλλο, όσο και η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά και σημαντικά κείμενα που μπορεί κανείς να διαβάσει. Για να μην παρεξηγηθώ δεν το συγκρίνω με το κεφάλαιο του Μαρξ, ούτε τις Συντακτικές Δομές του Τσόμσκι, ούτε με τη Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων του Σμιθ ή με οποιοδήποτε άλλο βαρυσήμαντο επιστημονικό κείμενο, το συγκρίνω με τα υπόλοιπα βιβλία που διαβάζονται από όλους μας και δεν έχουμε τουλάχιστον τρεις άγνωστες λέξεις-έννοιες σε κάθε γραμμή.
«Η τελευταία διάλεξη» είναι μια αληθινή ιστορία ενός καθηγητή πανεπιστημίου, που δίδασκε Επιστήμη Υπολογιστών, νέος, πετυχημένος, παντρεμένος και με τρία παιδιά, ζει ευτυχισμένος με την οικογένειά του μέχρι που του διαγνώστηκε ανίατος καρκίνος. Στο πλαίσιο αποχώρησης του από την έδρα τού ζητείται να παρουσιάσει μια τελευταία διάλεξη και στο βιβλίο αυτό μας περιγράφει τις σκέψεις του, τη ζωή του και την τελευταία διάλεξη που έδωσε στους μαθητές του. Ακούγεται καταθλιπτικό και στενάχωρο και θα έλεγα ψέματα, αν έλεγα ότι δεν είναι στενάχωρο, αλλά απλά στενάχωρο, γιατί απέχει πολύ από την κατάθλιψη. Ένα κείμενο εξαιρετικά δυνατό, ίσως γιατί είναι αληθινό, ένα κείμενο που θα σας συγκινήσει, θα σας προβληματίσει και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε για το πώς θέλετε να ζείτε την κάθε μέρα σας.
«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μπορούμε όμως να παίξουμε το παιχνίδι με το δικό μας τρόπο.»
Στους δύσπιστους εκεί έξω, που είστε πολλοί, μπορεί να σκεφτείτε άλλη μια αμερικανιά ή άλλο ένα ψυχογράφημα ενός ακόμα καρκινοπαθή. Ξέρετε όμως γιατί δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω και καταφέρνει να αποφύγει τις παραπάνω κακοτοπιές; Επειδή είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που θα ταυτιστείτε, θα σας θυμίσει κάτι πολύ δικό σας και θα σας κερδίσει, για αυτό αξίζει.

Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη, 2009, σελίδες 283, ISBN: 960-163-2093

Δεν υπάρχουν σχόλια: